Na czerwono

Będąc w sklepie z tkaninami, natrafiłam na śliczną (rzadko się tak rozczulam, ale w tym przypadku naprawdę mam powód) dzianinę, w kolorze czerwonym, ocieplaną od spodu polarem! Materiał jest przytulny, cieplutki, kolor soczysty, więc nie zastanawiałam się długo. Kupiłam ją z myślą o uszyciu sukienki kimonowej nr 118 z Burdy 2/2011.

Do tej pory robiłam rękawy kimono, ale całkowicie krojone razem z przodem i tyłem bluzki, bez wstawiania ,,boczków". Pokazywałam to w bluzce z długimi mankietami. Tym razem jednak uszyłam kimono zgodnie ze sztuką krawiecką, a pomogła mi w tym specjalna instrukcja zawarta w Burdzie.

Swoją sukienkę trochę zwężyłam zaraz przy krojeniu, ponieważ wykroje z Burdy zazwyczaj są dla mnie za szerokie tu i ówdzie. Ale tym razem lepiej było tego nie robić, bo materiał nie jest ,,lejący", więc trochę się przyczepia do bioder. Myślałam o wszyciu podszewki, ale wtedy sukienka nie byłaby taka przytulna. 
Zamiast naszywania kieszeni, zrobiłam je wpuszczane. Koniec końców, postanowiłam, że będę ją nosić razem z paskiem - chyba widać, że lubię sukienki z paskiem. Nie zdążyłam się jednak w nią ubrać nawet jeden raz, bo kilka dni po uszyciu zmieniła właścicielkę.